Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Duo Reges: constructio interrete. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? An haec ab eo non dicuntur? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in
motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil
dolentis in stabilitate-, quid tendit?

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem
doloris.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Ostendit pedes et pectus.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Non semper, inquam;
Respondeat totidem verbis.
Idem adhuc;
Sed ad bona praeterita redeamus.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Bork: Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Bork: Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Sed nimis multa.: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Paria sunt igitur.: At eum nihili facit;
Bork: Quae similitudo in genere etiam humano apparet.